De kunst en architectuur van de betegelde kiosk

Tiled Kiosk is een monumentaal gebouw dat met nieuwe composities en kleuren de stilistische ontwikkeling van de mozaïektegelkunst in de eerste Ottomaanse periode laat zien. Geometrische composities en groot Kufisch en Thulut opschriften vergroten het effect in het entreegedeelte. Het bouwwerk ontleent zijn naam aan de kunstwerken van tegels die het tentoonstelt.

De architect van de Tiled Kiosk is er niet zeker van, maar sommige bronnen beweren dat deze is gebouwd door architect Atik Sinan. Het is het oudste voorbeeld van de civiele architectuur die Sultan Mehmed II in Istanbul had gebouwd.

Hoewel de Tegelkiosk tijdens de Ottomaanse periode werd gebouwd, vertoont de architectonische structuur grote sporen van de Seltsjoekse staat. De Grote Seltsjoekse staat werd aan het begin van de 11e eeuw in Anatolië gesticht en werd een van de grootste rijken in de geschiedenis van de Turken. Om deze reden was het onvermijdelijk dat de Ottomaanse Rijk zou door de Seltsjoeken worden beïnvloed op het gebied van kunst en architectuur, zoals in het geval van de Tegelkiosk. betegeld paviljoen museum, betegeld paviljoen museum istanbul, betegelde kiosk, betegelde kiosk museum, archeologisch museum van istanbul, archeologisch museum istanbul, ticketprijs archeologisch museum van istanbul.

De multiculturele structuur van de Seltsjoekse staat, die Centraal-Azië en Anatolië omvat, komt ook tot uiting in de kunstwerken. In keramiek en tegels komen vooral mensfiguren, houtsnijwerk en dierfiguren het meest prominent naar voren. In de Seltsjoekse architectuur worden eenvoudige gebouwen met meerdere kolommen en brede koepels gezien, zoals in de Tiled Kiosk. Het landhuis is ook een uitstekend voorbeeld van de Turkse houten huisarchitectuur met zijn vier kamers rond een bank in het midden.

Tegelkiosk Museumcollectie

In de collecties van het Tiled Kiosk Museum bevinden zich ongeveer 2000 voorwerpen uit de Seltsjoekse en Ottomaanse periode, daterend uit de 11e tot het begin van de 20e eeuw.

Tegels en keramiek geselecteerd uit deze collecties zijn; de Seltsjoekse periode in de kamer links van de ingang, Sliptechniek en Milet-werk in de links openende iwan, Iznik - gemaakt in de vijfhoekige uitstekende kamer met de middelste hal, Kütahya - gemaakt in de rechterhoekkamer met uitzicht op Gülhane Park, en Door Çanakkale gemaakte artefacten in de rechter iwan die naar buiten opent. Ze worden tentoongesteld in een nederzettingsvolgorde, beginnend vanaf links en doorlopend.

• Tegel Altaar

Het tegelaltaar van de Karamanoğlu İbrahim Bey Imaret, gedateerd 1432, gemaakt met de gekleurde glazuurtechniek die de tegelkunst uit de vroege Ottomaanse periode domineerde en dateert uit de tweede helft van de 14e eeuw en het begin van de 15e eeuw. rechterzijde van de entree in de middelste hal.

Aan het einde van de 19e eeuw werd de mihrab werd ontmanteld door Halil Edhem Bey en naar Istanbul vervoerd vanuit de İbrahim Bey Imaret, die in de loop van de tijd in Karaman werd verwoest. Het werd aan het begin van de 20e eeuw op zijn plaats in de Tegelkiosk gemonteerd. Op het inscriptiepaneel van de mihrab, dat bestaat uit tegelplaten met kruiden- en geometrische decoratie; het 255e (Ayet-el Kursi van de Koran) vers van Bakara Surah is geschreven in nvraag kalligrafie, en de 256e en 257e verzen zijn geschreven kuf kalligrafie.

• Ab-ı Hayat (water van de eeuwigheid) fontein

Een van de nissen van de linkerhoekkamer met uitzicht op het Gülhane-park, tijdens het bewind van III. Murad (1574-1595), werd omgevormd tot een fontein. De pauwfiguur in het midden van de bloemmotieven op de spiegelsteen trekt de aandacht. In de decoraties werd goudvergulding gebruikt met de potloodwerktechniek.

Van de twee marmeren inscripties van twaalf coupletten die erin zijn geschreven ta'liq kalligrafie op de zijmuren, het is duidelijk dat de fontein in 999 werd gebouwd (Gregoriaanse kalender 1590) en dat de betegelde kiosk in die jaren het "Glazen Paleis" werd genoemd.

Tegenover de fontein werd een kopie van het olieverfschilderij uit 1904 genaamd “Ab-ı Hayat Fountain”, gemaakt door Osman Hamdi Bey, geplaatst in de definitieve opstelling die in 2004 begon. Osman Hamdi Bey maakte dit schilderij van een foto waarop hij naast de fontein stond. naar de fontein.

• Olielamp - Werken gemaakt in Iznik

Aan het einde van de 15e eeuw en het begin van de 16e eeuw begon een gloednieuw tijdperk in de Iznik-ateliers. De communicatie tussen de tegelmeesters die eerder als reizigers hadden gewerkt, zich in Iznik vestigden, en de Nakkaşhane, opgericht door Fatih Sultan Mehmed (1451-1481) in het Topkapi-paleis, versnelde de stilistische ontwikkeling.

Deze veelkleurige olielamp, een van de beste kwaliteit keramiek uit de Ottomaanse periode, heeft het woord "Kelime-i Tevhid" (de goddelijkheid van Allah aanvaarden) op zijn nek geschreven en werd gebouwd voor de Sokullu Mehmed Pasha-moskee (1571-1572). ) in Kadırga, Istanboel. Het is mogelijk om het "koraalrood", het meest onderscheidende kenmerk van de 16e eeuw, in dit werk te zien.

• Olielamphanger (sierbal) - Artefacten gemaakt in Kütahya

De tegel- en keramiekproductie in Kütahya vertoont sinds het begin een parallelle ontwikkeling met Iznik. Uit wetenschappelijke analyses van tegels en keramiek gevonden in Iznik en Kütahya bleek dat in beide steden dezelfde technologie werd gebruikt, op enkele verschillen na.

De Kütahya-ateliers kwamen op de voorgrond nadat de productie in Iznik aan het begin van de 18e eeuw stopte. Dankzij een productiebeleid dat prioriteit geeft aan de behoeften van de mensen en zijn unieke stijl, heeft het tot op de dag van vandaag bestaan. De artefacten die in Kütahya in de museumcollecties worden geproduceerd, dateren uit het begin van de 18e-20e eeuw.

Opvallend is de figuur van een gevleugelde engel (Serafijn) op deze olielamphanger, gedateerd in de tweede helft van de 18e eeuw en gemaakt voor een kerk. Olielamphangers, meestal gemaakt in de vorm van een ei, worden met een ketting aan de lampen gehangen.

• Çanakkale-artefacten

Çanakkale is een plaatselijk keramiekcentrum, gescheiden van Iznik en Kütahya, met zijn verschillende vormen en interessante patroonwerken van het einde van de 17e eeuw tot het eerste kwart van de 20e eeuw. Aan het einde van de 17e eeuw vermelden reizigers naar Çanakkale de keramiek die hier wordt gemaakt in hun werken. De werken in deze tentoonstelling behoren tot het begin van de 18e eeuw en de 20e eeuw.

Het bord, waarop een giraffe in silhouet tussen gestileerde bomen is afgebeeld, is een van de kwaliteitsvoorbeelden uit de tweede helft van de 19e eeuw.