La غرفه های ایلامور در دره ایهلامور، بین تپه های بشیکتاش، یلدیز و نیشانتاشی قرار گرفته اند. از نظر تاریخی، از قرن 18 تا اوایل قرن 20، این منطقه به عنوان یک مکان محبوب برای گردش در کشور بوده است. دره مزین به درختان چنار و نمدار، زیر سایه نهر فولیا قرار داشت.

مبدا و توسعه

قسمت پایین دره که شامل غرفه های ایهلامور می شود، در ابتدا متعلق به حاجی حسین آقا، مدیر اسکله امپراتوری در زمان سلطنت سلطان احمد سوم (1703-1730) بود. بعدها به مالکیت دولتی درآمد و به باغ امپراتوری تبدیل شد. نشانه های تاریخی مانند سنگ های تیراندازی با کمان در دره بالا نشان می دهد که سلطان سلیم سوم (1789-1807) و سلطان محمود دوم (1808-1839) مسابقات تیراندازی با کمان را در این منطقه برگزار کرده اند.

تحولات سلطان عبدالمجید

در زمان سلطان عبدالمجید (1839-1861)، قسمت سوم دره به عنوان "باغ گفتگو" کشت و طراحی شد. بین سال‌های 1848 تا 1855، او غرفه‌ی ساده‌ای را که لامارتین شاعر فرانسوی به آن اشاره کرده بود، با دو غرفه جدید جایگزین کرد و نام منطقه را به «Nüzhetiye» تغییر داد که به معنای «تسکینی، طراوت، شادی و شادی» است.

کاربردهای بعدی و اهمیت تاریخی

در طول سلطنت سلطان عبدالعزیز (1861-1876)، باغ امپراتوری میزبان سرگرمی‌های مختلف و مسابقات کشتی بود و مکان مطلوبی برای سلاطین بعدی و خانواده‌هایشان باقی ماند. پس از اعلام جمهوری، غرفه های ایلامور در سال 1951 به شهرداری استانبول منتقل شد و موزه تنظیمات (سازماندهی مجدد) را در خود جای داد.

در سال 1966، غرفه های ایلامور به کاخ های ملی اختصاص یافت و پس از محوطه سازی گسترده، در سال 1985 به عنوان موزه در معرض دید عموم قرار گرفت و اثاثیه اصلی خود را به نمایش گذاشت.

غرفه ها: تشریفاتی و رتینیو

غرفه های ایلامور از دو ساختار اصلی تشکیل شده است:

غرفه تشریفات: این غرفه به عنوان دفتر و پذیرایی سلطان عمل می کرد. این یک شگفتی معماری است که دارای یک سالن ورودی، دو اتاق جانبی، یک راه پله به سبک باروک، و تزئینات برجسته برجسته است. فضای داخلی دارای دکوراسیونی به سبک غربی است که در قصرهای عثمانی قرن نوزدهم مورد پسند قرار گرفته است و مبلمان و اثاثیه اروپایی تکمیل کننده این طرح است.

غرفه رتینیو: این غرفه برای هیئت همراه و خانواده سلطان در نظر گرفته شده بود. معماری سنتی آن شامل یک اتاق تالار مانند مرکزی است که توسط اتاق‌های گوشه‌ای احاطه شده است، با دیوارهای تزئین شده با گچ‌کاری‌های تقلیدی از سنگ مرمر در رنگ‌های مختلف.

هر دو غرفه عمدتاً برای سفرهای یک روزه توسط سلاطین و برای پذیرایی از مقامات خارجی مورد استفاده قرار می گرفتند که نشان دهنده ترکیب استفاده شخصی و رسمی در زمان آنها بود.